သဘာဝလြန္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား - မဖဲ၀ါ

" Paranormal Events Series - မဖဲ၀ါ "
==============================
သဘာဝလြန္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား - မဖဲ၀ါ

✅ မဖဲ၀ါအေၾကာင္း အထုပၸတၱိ အျပည့္အစံုကေတာ့ နႏၶာေဒ၀ီဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ပါ။ လူ႔ဘ၀က သူ႔မူလနာမည္ဟာ နႏၵာေဒ၀ီျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ရန္သူေတြက လိုက္လို႔ ေျပးရစဥ္မွာ ဖလာ၀ဟဆိုတဲ့ ပါဠိ အနက္ကို စြဲလို႔ မဖဲ၀ါလို႔ အသံဖလွယ္ၿပီး နာမည္ ယူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖလာ၀ဟဆိုတာ ပါဠိစကားပါ။ ျမန္မာလို အက်ဳိးကိုေဆာင္သည္လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဖလာ၀ဟ ကေန ဖဲ၀ါ ျဖစ္လာတာေပါ့။

✅ သူ႔အစ္ကိုကေတာ့ ဖိုးစံမွဲ႕ဆိုတာ သိၾကပါလိမ့္မယ္။ သူ႔အစ္ကိုရဲ႕ လူ႔ဘ၀က မူလနာမည္ဟာ မင္းရဲေက်ာ္ေခါင္ပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွ စမၼဆိုတဲ့ ပါဠိ အဓိပၸါယ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ စံမွဲ႕လို႔ ေျပာင္းလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စမၼဆိုတာ ျမန္မာလို စစ္တိုက္ရာမွာ သံုးေသာည လႊား၊ ကာ စသျဖင့္ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ သူ႔တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမေလး (နႏၵာေဒ၀ီတစ္ျဖစ္လဲ မဖဲ၀ါ) ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။

✅ ေနာက္ပိုင္းသူ ဆံုးသြားေတာ့ အုပ္ဂူမွာ ခင္ဖဲ၀ါအျဖစ္ ကမၸည္းထိုးျခင္း ခံလိုက္ရရွာတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕က ေမးၾကတယ္။ " ခင္စက္ေမဆိုတာ မဖဲ၀ါလား၊ ဒါဆို နႏၵာေဒ၀ီကေရာ ... မဖဲ၀ါနဲ႔ ခင္စက္ေမ ဘယ္လို ပတ္သက္လဲ " ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြပါ။ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။`မဖဲ၀ါဆိုတာ ဘယ္ေခတ္က စေပၚတာလဲ´ တဲ့။က်ေနာ့္အေျဖကို မေပးေသးပဲ ေမးခြန္း၂ခုကို တစ္ဆက္တည္း ေဖာ္ျပရတာက အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အဲဒီ ၂ခုဟာ ဆက္စပ္ေနလို႔မို႔ပါ။ ေနာက္က ေမးခြန္းကို အရင္ေျဖပါ့မယ္။

✅ မဖဲ၀ါေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ေခတ္ကာလနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၀ိ၀ါဒကြဲစရာ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေနပါတယ္။ ပါးစပ္ရာဇ၀င္အဆိုအရ ပုဂံအပ်က္ - ပင္းယေခတ္ ေလာက္ကလို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ မဖဲ၀ါစာအုပ္ေရးျဖစ္ခဲ့ေစေအာင္ အဓိက အခ်က္အလက္ စုေဆာင္းေပးသူျဖစ္တဲ့ မိတ္ေဆြ သုဘရာဇာႀကီးဆီမွာ ရွိတဲ့ ပုရပိုဒ္ေဟာင္းကေလးမွာေတာ့ အင္း၀ေခတ္ေနာက္ပိုင္းက်မွ သုသာန္ေစာင့္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာမဖဲ၀ါနာမည္ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။(အဲဒီ ပုရပိုဒ္အေၾကာင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြသုဘရာဇာႀကီးအေၾကာင္း မဖဲ၀ါစာအုပ္က်ေနာ္ေရးျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေနာက္ပိုင္းမွာ သပ္သပ္ဆက္ေျပာပါ့မယ္။ တရွည္တလ်ားေျပာရမွာမို႔ပါ)

✅ ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီလို နတ္စိမ္းေတြရဲ႕ အေၾကာင္းဟာ အေထာက္အထား အျပည့္အစံုရွာဖို႔ အေတာ္ခက္ပါတယ္။ ဒါက လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ရာဇ၀င္မွာသာ တစ္ဆင့္စကားတစ္ဆင့္နားနဲ ျပန္႔ပြားတတ္တာကိုး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မဖဲ၀ါေပၚေပါက္လာျခင္းဟာ အနည္းဆံုး ႏွစ္ ၃၀၀ ေက်ာ္၀န္းက်င္ ရွိၿပီလို႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ ေရွ႕ပိုင္းမွာ ေရးထားခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းကို ဆက္ေျဖပါ့မယ္။
`ခင္စက္ေမဟာ မဖဲ၀ါနဲ႔ ဘယ္လို ပတ္သက္သလဲ´ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ လက္ရွိ မဖဲ၀ါဟာ ခင္စက္ေမျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဖဲ၀ါေပါ့ေလ။
ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ ရွင္းျပပါ့မယ္။

✅ ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြၾကာမွေတာ့လဲ မူလမဖဲ၀ါ (နႏၵာေဒ၀ီ) ဟာ လြတ္ကၽြတ္ၿပီေပါ့။ အင္မတန္အစြမ္းထက္တဲ့ နတ္၀င္သည္တစ္ေယာက္ကို က်ေနာ္ဆံုခဲ့ဖူးပါတယ္။ မဖဲ၀ါနဲ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္သူလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ နတ္၀င္သည္ဆိုတာ Medium ပါပဲ။ သူ႔အစြမ္းထက္မႈအလိုက္ ျမင္အပ္ မျမင္အပ္တဲ့ ေလာကအလံုးကို ဆက္သြယ္လို႔ ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္) သူ႔ေျပာျပခ်က္အရေတာ့ မူလ မဖဲ၀ါျဖစ္တဲ့ နႏၵာေဒ၀ီဟာ အာကာသစိုး ဆိုလား ျဖစ္သြားၿပီဆိုပါတယ္။ ပရေလာကမွာလဲ အဆင့္တက္သြားတာမ်ဳိး ရွိသတဲ့။ သူ႔ကို ရည္စူးၿပီး အလွဴဒါနျပဳၾကတာမ်ဳိး၊ အမွ်ေ၀တာမ်ဳိးဆို သူတို႔လည္း Promotion တက္သြားႏိုင္တယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕။

✅ ဒါေပမဲ့ မဖဲ၀ါဆိုတဲ့ နာမည္ခံယူထားသူကေတာ့ ရွိေနၿမဲ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါတယ္။ ဒါဟာ ဘြဲ႕တစ္ခုလိုျဖစ္ေနတယ္။ဒီအတြက္ ဥပမာျပစရာလည္း ရွိပါတယ္။ ပုဏၰကတိုက္တယ္တို႔ အာဠာ၀ကစီးတယ္တို႔ ခုထက္ထိ ၾကားဖူးၾကဦးမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ မူလ ပုဏၰကတို႔ အာဠာ၀ကတို႔ေတြကေတာ့ ဘုရားရွင္ေတာ္လက္ထက္မွာထဲက သံသရာက လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို ေရွးရႈကုန္ၾကပါၿပီ။ အခုဆက္ရွိေနတာေတြက မူလ ဘြဲ႕နာမကို ခံယူထားသူေတြသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။မဖဲ၀ါလည္း ဒီလိုပဲျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။

✅ မဖဲ၀ါရဲ႕ အလုပ္က သုသာန္ေတြကို ေစာင့္ၾကပ္တာပါ။ သုသာန္ေတြမွာပဲ သူေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အင္မတန္ဆိုးရြားတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာမွ ရပ္ထဲရြာထဲ သူ၀င္သတဲ့။ အဲဒီလို ရြာထဲ ၀င္တဲ့အခါ ညဘက္ေတြမွာ သူ၀င္ေလ့ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီအခါ ေခြးေတြ အရမ္းေဟာင္တယ္။ သံရွည္ႀကီးေတြဆြဲၿပီး အသည္းယားေလာက္ေအာင္ အူၾကတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။

✅ ညဘက္ မဖဲ၀ါ၀င္လို႔မို႔ ေခြးေတြအူတဲ့အခါ အဲဒီေခြးကို မေအာ္ရဘူး၊ မေငါက္ရဘူးလို႔ အဆိုရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း ေတာေတြဘာေတြ ၀င္ရင္ နာမည္ မေခၚရဘူးဆိုတဲ့ အယူမ်ဳိးနဲ႔ ဆင္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေတာ၀င္တဲ့အခါ အခ်င္းခ်င္းနာမည္ေခၚလို႔ ကိုယ့္နာမည္ သိသြားရင္ နာနာဘ၀ေတြက လိုက္ေခၚတတ္သတဲ့။ အဲဒီအခါ ကိုယ္က ထူးမိရင္ ကိုယ္နဲ႔သူ ေနရာလဲခံရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာထဲမွာဆို နာမည္ေခၚရင္ ေအးတို႔ ဟုတ္ကဲ့တို႔ မထူးပဲ `၀ူး´ လို႔ ထူးၾကတယ္လို႔လဲ ၾကားဖူးပါတယ္။ အခု မဖဲ၀ါနဲ႔ပတ္သက္ရင္လဲ ညဘက္အိမ္ေရွ႕ ေခြးေတြ ေဟာင္တဲ့အခါ ေငါက္မိရင္ သူ႔စက္ကြင္းေအာက္ေရာက္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ နံနက္ပိုင္းမွာ အေခါင္းႀကီးတစ္လံုး အိမ္ေရွ႕လာခ်ထားတာ ေတြ႕ရတယ္လို႔ အဆိုရွိပါတယ္။

" Paranormal Events Series-နာနာဘာဝ "

=================================
သဘာဝလြန္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား - နာနာဘာဝ

✅ မကြ်တ္မလြတ္ၾကဘဲ တေစၦသရဲ နာနာဘာဝ အျဖစ္ျဖင့္ သုသာန္တိုင္းမွာ ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနၾကတာကို အင္တာနက္ ေျမာက္ဦးဆရာေတာ့္ ဝက္ဆိုက္တြင္ သံေဝဂယူၾကဖို႔ ေဖၚျပေပးထားသည္ကို ဤသို႔ ဖတ္ရ၏။

✅ သုသာန္ဓုတင္ေဆာက္တည္ရာတြင္ သုသာန္တိုင္း၌ ထိတ္စရာ၊ လန္႔စရာ အာ႐ံုေတြ အသံဗလံေတြ မျမင္ရ၊ မၾကားရပါေစနဲ႔ဟု အဓိ႒ာန္ထားေသာ္လည္း ျမင္ရသည့္ အာ႐ံုေတြကလည္း မ်ားလွသည္။ ညည္းညဴေနသံ၊ ညည္းတြား ေအာ္ဟစ္ သံေတြကလည္း ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာ ေကာင္းသည္။ ျမင္ရသည့္ အာ႐ံုေတြကလည္း ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားစရာ ျဖစ္သည္။

✅ မည္းမည္းအေကာင္ႀကီးေတြ သုသာန္တိုင္းလိုလိုမွာ ေတြ႔ရသည္။ လူလိုလိုအေကာင္ေတြ၊အခ်ိဳ႔က ေခါင္းမပါ၊အခ်ိဳ႔က ေခါင္းသာျမင္ရသည္၊ ကိုယ္မေတြ႔ရ။ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ သတၲဝါေတြလည္း မ်ိဳးစံုသည္။ အဝတ္မပါ ဗလာ လူေယာက်ာ္း၊ လူမိန္းမေတြ စံုသည္။မိန္းမေတြက ဆံပင္ဖားလ်ား ခ်လို႔၊ ဤအ႐ွင္၏ေ႐ွ႔မွ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ၾကသည္။အခ်ိဳ႔က တိုတို၊အခ်ိဳ႔က ႐ွည္ေမ်ာေမ်ာ၊ အေပၚပိုင္း ခႏၶာ႐ွည္ၿပီး ေအာက္ပိုင္းေျခေထာက္ေတြ တိုတိုပံုမ်ိဳး ပါသလို၊အေပၚပိုင္း ခႏၶာက ပုတိုတို၊ေအာက္ပိုင္းေျခတံ ႐ွည္လ်ားလ်ားေတြလည္းပါသည္။

✅ ခႏၶာကိုယ္က အခြ်န္အတက္ေတြ ထြက္ေနေသာ သတၲဝါေတြလည္း ေတြ႔ရသည္။ ေတြ႔ရသမွ် သတၲဝါမ်ားသည္ ဤ အ႐ွင္အားေက်ာခိုင္း ေနသည္သာမ်ားသည္။ ႏြားေတြလို ခ်ိဳႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ သတၲဝါေတြလည္းပါသည္။ အခ်ိဳ႔အေကာင္မ်ား၏ မ်က္လံုးေတြက စေကာေလာက္ႀကီးသည္။အခ်ိဳ႔အေကာင္ေတြ၏ပါးစပ္က တအားက်ယ္သေလာက္ အသံၾကေတာ့ ေသး ေသးေလး ျဖစ္၏။

✅ တခ်ိဳ႔အေကာင္ေတြ၏ ပါးစပ္ၾကျပန္ေတာ့ သံမိႈပြင့္ေလာက္ပဲ ႐ွိသည္။တစ္ခါတစ္ရံ ဤအ႐ွင္၏အနားမွ ေျမႀကီးထဲက ထိုးထြက္လာသ လိုမ်ိဳး ေတြ႔ရ သည္။သစ္ပင္ ပင္စည္ႀကီးထဲ ေခါင္းေတြျပဴထြက္လာၿပီး ဤအ႐ွင္အား မ်က္လံုး ျပဴးၾကည့္ေန သည္ကိုလည္း ျမင္ရသည္။

✅ သုသာန္တစ္ခုမွာေတာ့ သခ်ႋဳင္းဂူႀကီးတစ္လံုးက လႈပ္လာၿပီ မည္းမည္းအေကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္ ထြက္လာသည္။ ဤအ႐ွင္အား လာၾကည့္ၿပီး သူ႔ဂူထဲျပန္ဝင္သြားသည္။ ဂူထဲမွ ထြက္လာေတာ့လည္း အေပါက္ဟူ၍ မ႐ွိ၊ျပန္ဝင္သြားေတာ့ လည္း အေပါက္မေတြ႔ရ။ သင္းပိုင္အစုတ္ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးလိုလို ၿပိတၲာႀကီးကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ရဖူးသည္။ ထိုဘုန္းႀကီး၏ပါးစပ္မွာ ေလာက္ေတြက အျပည့္၊ ႏွာေခါင္း အရင္း ကေန ေမးေလာက္ အထိ ေလာက္ေတြက တဖြားဖြား ကိုက္စားေနသည္။

✅ ဤမေကာင္းအနိ႒ာ႐ံုေတြ ျမင္တိုင္း ျမင္တိုင္း ဤအ႐ွင္သည္ ဘဝသံသရာ အဆက္ဆက္က ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ ခဲ့ဖူးသူမ်ား ျဖစ္ေလမလားဟု ဆင္ျခင္မိမိ၏။ ဤအ႐ွင္နားလည္မိသည္မွာ ျပဳမိမွားခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံေတြက ေခါင္းအမ်ိဳး စံုေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။

✅ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ေပတဝတၳဳတိုေတြထဲမွာလည္း ပါသည္။ ေန႔စံ ညခံ၊ေန႔ဘက္မွာ သုခစံေနသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးျဖစ္သည္။ ဤအ႐ွင္ကို ျပေသာ အာ႐ံုေတြကိုၾကည့္ အမ်ိဳမ်ိဳးအဖံုဖံု ဆင္းရဲဒုကၡေတြက ႀကီးလြန္းလွသည္။

✅ ဤအ႐ွင္သည္ ေပၚလာသမွ်ေသာ အနိ႒ာ႐ံုမ်ားကို ေပးတိုင္းေပၚတိုင္း ေဖ်ာက္ပစ္ပါ၏။ အခ်ိဳ႔ေသာအ႐ံုမ်ားက ဤအ႐ွင္ေမတၲာပို႔ အမွ်ေဝလိုက္သည့္အခါ ခ်က္ျခင္း ေပ်ာက္သြားသည္။ အခ်ိဳ႔က မေပ်ာက္၊အေတာ္ႀကီးၾကာၾကာ အမွ်ေဝ ေတာ့မွ အာ႐ံုမ်ားက ေပ်ာက္သြားၾကသည္။ အသစ္အသစ္ အာ႐ံုေတြလည္း တိုး၍တိုး၍ ေပၚလာသည္။တရားအမွတ္ပ်က္ ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ေမတၲာပို႔ အမွ်ေဝလိုက္ ေပ်ာက္ သြားလိုက္၊အမွ်ေပးလိုက္၊ေမတၲာပို႔လိုက္ လုပ္ေနရသည္။

✅ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း ဤအ႐ွင္သည္ ေပၚလာသမွ်ေသာ အ႐ံုမ်ားကို သံသရာေဆြမ်ိဳးေတြ ျဖစ္မည္၊ အမွ်ေဝ တာကို သာဓုေခၚခ်င္လို႔ လာၾကတာျဖစ္မည္ဟူေသာအေတြးႏွင့္“ တရားေဟာေပးမည္၊ တရားနာ လာၾကကုန္ေလာ့” ဟု ဖိတ္ၾကားကာ ပရိတ္ႀကီး(၁၁)သုတ္၊ ဓမၼစၾကာသုတ္၊ အနတၲလကၡဏာသုတ္၊ ပ႒ာန္းပစၥယုေဒၵသတို႔ကို ႐ြတ္၊ သရဂံုေပးၿပီး ျပဳ ခဲ့သမွ်ေသာ ကုသိုလ္တို႔ကို အမွ်ေပးေဝခဲ့ သည္။သံသရာေဆြမ်ိဳးေတြကို ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ ရေနသည့္အတြက္ ဤအ႐ွင္မွာေက်နပ္ေနသည္။

✅ အခ်ိဳ႔သုသာန္ေတြက အေတာ္ၾကမ္းသည္။အနံ႔အသက္ေတြက မေကာင္း၊အသက္႐ႈရခက္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သည္။

✅ ျမင္ရသည့္အာ႐ံုေတြက ဆိုးမွဆိုး၊ စစ္ေတြသုသာန္မွာ ႀကံဳရသည္က တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ လူေလးေယာက္ လူေသေခါင္းႀကီး တစ္ခုကို ေ႐ွးႏွစ္ေယာက္၊ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ ထမ္းလာၾကသည္။ ဤအ႐ွင္အနား ေရာက္သည့္အခါ အေခါင္းႀကီး ကိုခ်ၿပီး“ ေကာက္ထည့္ ကြာ၊ ေကာက္ထည့္” ဟု တစ္ေယာက္ကအမိန္႔ေပးသည္။ ဤအ႐ွင္ကို အေခါင္းထဲ ေကာက္ထည့္ခိုင္းျခင္း ျဖစ္ သည္။ အမိန္႔သာေပးသည္ တစ္ေယာက္မွ ေကာက္မထည့္၊ ေနာက္ေတာ့ မထည့္လွ်င္လည္း ေနကြာ” ဆိုၿပီး ထိုအေခါင္း ႀကီးကို ျပန္ထမ္းသြားၾကသည္။

✅ တစ္ရက္မွာလည္း ဤအ႐ွင္ တရားမွတ္ေနတုန္း လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ေအးစက္စက္အရာႀကီးႏွင့္ အကပ္ခံ လိုက္ရသလို ျဖစ္သည္။ ႐ွည္လ်ားေသာလွ်ာႀကီးႏွင့္ အလ်က္ခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ဤအ႐ွင္တရား ပ်က္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။

✅ ဤအ႐ွင္အား ေက်ာက္တုန္းႀကီးႏွင့္ ဖိသတ္ရန္ လာေသာၿပိတၲာႀကီးတစ္ေကာင္းကိုလည္း ေတြ႔ဖူးသည္။ ေက်ာက္ တုန္းႀကီးတစ္တံုးကို လွိမ့္ကာလွိမ့္ကာႏွင့္ လာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ဤအ႐ွင္နား ေရာက္လာသည္။အမွ်ေဝေတာ့မွ ေပ်ာက္သြားသည္။ ေတြ႔ရသမွ် ျမင္ရသမွ်ေသာ အာ႐ံုမ်ားကို ေရးလွ်င္ မ်ားစြာ႐ွိေသးသည္။အကုသိုလ္၏အက်ိဳးေပးကို သံေဝဂယူနိုင္ၾက ေစရန္ ရည္႐ြယ္ၿပီး အနည္းငယ္ ေဖာ္ ထုတ္ေရး သားလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္-ဟု ေရးသားထားပါသည္။

✅ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ဥ႐ုေဝလေတာ႐ွိ ဘုရား႐ွင္ ဒုကၠရစရိယာ(၆)ႏွစ္ၾကာ က်င့္ရာလိႈင္ဂူတြင္ တရားထုတ္စဥ္ကလည္း အလားတူ ၿပိတၲာ(နာနာဘာဝ) ႀကီးတစ္ဦး ေက်ာက္ေတာင္အတြင္းမွ ထြက္လာၿပီး ေႏွာက္ယွက္ေၾကာင္း ေရးထားေသး၏။

" Paranormal Events Series - ငါ့အရုိးျပန္ေပး "
====================================

သဘာဝလြန္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား - ငါ့အရုိးျပန္ေပး

တစ္ခါတုန္းက က်ဳံေပ်ာ္ဘက္က ရြာတစ္ရြာမွာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦး ေသြးကင္ဆာေရာဂါျဖစ္သတဲ့။ သူ႕မွာ ဦးေကာသလႅလုိ႔ေခၚတဲ့ သားဦးဇင္းတစ္ပါးရွိတယ္။ မႏၱေလးၿမဳိ႕၊ ဘုရားႀကီးတုိက္ထဲမွာ စာေပပရိယတၱိကို သင္ႀကားေနတဲ့ စာသင္သားရဟန္းတစ္ပါးေပါ့။ အေမေသြးကင္ဆာျဖစ္တယ္ဆုိတာၾကားေတာ့ ေဆးရုံတက္ဖုိ႔ကလည္း ပိုက္ဆံကမရွိ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေရာဂါကလည္း ျဖစ္လာရင္တိမ္းပါးသြားၾကတာကမ်ားေတာ့ အျခားလြယ္လြယ္နဲ႔ ကုလုိ႔ရတဲ့ ဗိေႏၶာေဆးနည္းကို သူလိုက္ရွာတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဦးဇင္းတစ္ပါးဆီက ေသြးကင္ဆာေပ်ာက္တဲ့ေဆးနည္းကို ရခဲ့တယ္။ အဲဒီေဆးနည္းကေတာ့ လူရုိးနဲ႔သံပုရာသီးေသြးၿပီး ေသာက္လုိက္ရင္ ေသြးကင္ဆာေပ်ာက္တယ္ဆုိတဲ့နည္းပါ။

အဲဒီနည္းလည္းရေရာ ရြာျပန္လာခဲ့တယ္။ သူ႕ပေထြးကိုလည္း အေမ့ေရာဂါအတြက္ လူရုိးနဲ႔သံပုရာသီးရရင္ အဆင္ေျပႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ပေထြးကလည္း အဲဒါဆုိရပါတယ္ဦးဇင္း ရြာ့အေနာက္ဘက္က သခ်ဳႋင္းကုန္းမွာရႏုိင္တာပဲ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဦးဇင္းေအးေအးေဆးေဆးေနလုိက္ဦးေလ။ မနက္ျဖန္က်ရင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သြားၾကတာေပါ့လုိ႔ ေလွ်ာက္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ေန႔ခင္း ၁၂-နာရီေလာက္မွာ ပေထြးနဲ႔အတူ သခ်ဳႋင္းကုန္းကို ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ပထမေတာ့ လူရိုးကုိ သခ်ဳႋင္းကုန္းမွာ တူးစရာမလုိဘဲနဲ႔ အေပၚယံရွိေနတဲ့အရုိးေတြကို လုိက္ေကာက္ၾကတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူတို႔လုိက္ေကာက္တဲ့ အဲဒီအရုိးေတြဟာ လက္ထဲေရာက္လာရင္ အသီးေျခာက္ေတြျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဥပမာ သွ်ားေစာင္းသီးတုိ႔ဘာတုိ႔ညာတုိ႔ေပါ့။ အဲဒီသခ်ဳႋင္းကုန္းမွာ ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့အပင္ေတြရဲ႕အသီးေတြေပါ့။

ဦးဇင္းက ဒီအတုိင္းဆုိရင္ အဆင္မေျပဘူး။ တစ္ေနရာရာကို စတူးလုိက္မယ္လုပ္ေတာ့ ဦးဇင္းနဲ႔အတူပါလာတဲ့ သူ႕ပေထြးက အဲဒီမွာ မတူးနဲ႔ဦးဇင္း၊ ဒီအေလာင္းကို ၿမဳပ္ထားတာမႀကာေသးဘူးဆုိေတာ့ အရုိးက်မွာ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဟုိဘက္ေနရာက အေလာင္းက ၿမဳပ္ထားတာႀကာၿပီ။ ဆယ္လေလာက္ေတာ့ရွိၿပီဆုိေတာ့ အရုိးက်ေနေလာက္ၿပီ။

အဲဒီေနာက္ သူ႕ပေထြးေျပာတဲ့ေနရာကို တူးလုိက္ၾကတယ္။ တူးလိုက္ၾကၿပီးေတာ့ အေခါင္းႀကီးေပၚလာတယ္။ အေခါင္းႀကီးက အေကာင္းခ်ည္းပဲရွိေသးတယ္။ အေခါင္းကို ဆြဲဖြင့္လုိက္တယ္။ မ်က္တြင္းေဟာက္ပတ္ကို အုပ္ေနတဲ့ဆံပင္ေတြ အေထြးလုိက္ႀကီးကို စေတြ႕တယ္။ ႀကည့္ရတာ လူငယ္အေလာင္းနဲ႔တူပါရဲ႕။ ေနာက္ အေခါင္းပုံးတစ္ခုလုံးလွပ္ၿပီး အရုိးေတြကို ဆြဲထုတ္၊ ေျမႀကီးနဲ႔ရုိက္ခါလုိက္တယ္။ အဲဒီဦးဇင္းကလည္း အေမ့ေရာဂါေပ်ာက္လုိေဇာနဲ႔ လက္ဖ်ံရုိးႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ေျခသလုံးရုိးႏွစ္ေခ်ာင္းက အရုိးေတြကို ထင္းေခြသလုိမ်ဳိးထမ္းၿပီး ရြာဘက္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။

လမ္းေပၚမွာေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး။ ရြာထဲမ၀င္ခင္ ၿခံစည္းရုိးနားမွာ အရုိးကိုမီးၿမဳိက္လုိက္ေသးတယ္။ အညစ္အေႀကးေတြ ကင္းသြားေအာင္လုိ႔ေပါ့။ သူ႕ညီက “ဦးဇင္းအရုိးေတြက ေမႊးလွခ်ည္လား၊ ႀကက္ရုိးေတြလားမသိဘူး၊ စားေတာင္စားခ်င္လာၿပီ”လုိ႔ လွမ္းေနာက္လုိက္ေသးတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရြာထဲကို ၀င္လာခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္ေပၚတက္မယ္လည္းလုပ္ေရာ သူ႕ပေထြးက မ်က္ႏွာရုပ္ဆုိးဆုိးႀကီးနဲ႔ျဖစ္လာၿပီး “ငါ့အရုိးျပန္ေပး၊ ငါ့အရုိးျပန္ေပး”လုိ႔ ေအာ္ေတာင္းေနေတာ့တယ္။

အမွန္ကေတာ့ သူရဲႀကီးက ပေထြးကို ၀င္ပူးၿပီး ေျပာလုိက္တာျဖစ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီဦးဇင္းက ခပ္လန္႔လန္႔နဲ႔ သမၺဳေဒၶဂါထာကို ရြတ္ဖတ္လုိက္ေသာ္လည္း ငါ့အရုိးျပန္ေပးခ်ည္းဟုသာ တစာစာေအာ္ေနေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဦးဇင္းကလည္း စိတ္ကိုႏုိင္ေအာင္ထိန္းၿပီး လက္တစ္ဖက္က ပေထြးရဲ႕ ပခုံးကို ကုိင္လုိက္ၿပီး ပါးစပ္ကလည္း “သမၺဳေဒၶ အ႒၀ီသဥၥ…စသည္ကို ရြတ္လုိက္တဲ့အခါမွာ ေအာ္သံေပ်ာက္သြားတယ္။ ငါ့အရုိးျပန္ေပးလုိ႔ ထပ္မေတာင္းေတာ့ဘူး။ ဦးဇင္းရဲ႕လက္က ပေထြးရဲ႕ပခုံးကို လႊတ္လုိက္တဲ့ ခဏေလးမွာပဲ “ငါ့အရုိးျပန္ေပး…၊ ငါ့အရုိးျပန္ေပး…”ဆုိၿပီး အသံနက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ၿပီးေတာင္းျပန္တယ္။ ဦးဇင္းကလည္း တစ္ခါထပ္ၿပီးေတာ့ ပခုံးကိုင္ၿပီး တစ္ခါရြတ္ျပန္တယ္။

ဒီလုိနဲ႔ သူရဲႀကီးက ၀င္လာလုိက္၊ ဦးဇင္းကရြတ္လုိက္၊ သူရဲႀကီးက ထြက္သြားလုိက္၊ ဦးဇင္းကလက္လႊတ္လုိက္နဲ႔ ခ်ာလပတ္လည္ေနေတာ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ဦးဇင္းက အႀကံေပါက္ၿပီး သူ႕ညီကုိ ဘုရားစင္က ေက်ာက္ပုတီးႀကီးကို ယူခုိင္းလုိက္တယ္။ သူ႕လက္ထဲပုတီးလည္းေရာက္ေရာ သူ႕ပေထြးရဲ႕လည္ပင္းမွာ ဆြဲေပးလုိက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီသူရဲႀကီးက သူ႕ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ အဲဒီေက်ာက္ပုတီးႀကီးကို တဂြမ္းဂြမ္းျမည္ေအာင္ ကိုက္ခဲြပစ္လုိက္တယ္။ ဦးဇင္းက အေျခေနမဟန္တာနဲ႔ လက္နဲ႔ပခုံးကို ကိုင္ၿပီး သမၺဳေဒၶဂါထာထပ္ရြတ္ျပန္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူရဲႀကီးက ထြက္သြားျပန္တယ္။ ပေထြးလုပ္သူက ဦးဇင္းတပည့္ေတာ္သြားေတြနာလုိက္တာ၊ ဘာျဖစ္တာလဲလုိ႔ ေမးတယ္။ ဦးဇင္းက ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ခုန ခင္ဗ်ားက ပုတီးကိုကိုက္ခြဲလုိက္လုိ႔ျဖစ္တာပါလုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။

ဒါနဲ႔ အရုိးေတြယူၿပီး အိမ္ေပၚတက္လုိက္ႀကတယ္။ အိမ္ေပၚလည္းေရာက္ေရာ ပေထြးက ေလးဘက္ႀကီးေထာက္ၿပီး “ငါ့အရုိးျပန္ေပး…”ဆုိၿပီး ဦးဇင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္မွာ အသံၿပဲႀကီးနဲ႔ ထေအာ္လိုက္တယ္။ အိမ္ေပၚမွာ ေလးဘက္ေထာက္ႀကီးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားၿပီး “ငါ့အရုိးျပန္ေပး…၊ ငါ့အရုိးျပန္ေပး…”ဆုိၿပီး မရပ္မနားေအာ္ေနေတာ့တယ္။ အေမလုပ္သူက ေႀကာက္လန္႔လာၿပီး အဲဒီအရုိးကို သြားပစ္လုိက္ပါေတာ့၊ တပည့္ေတာ္ေရာဂါမေပ်ာက္ခ်င္လည္း ေနပါေစေတာ့ဦးဇင္းရယ္လုိ႔လွမ္းေျပာလုိက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဦးဇင္းက အရုိးေတြကို သခ်ဳႋင္းကုန္းထိ ျပန္ပို႔မေနေတာ့ဘဲ ရြာၿခံစည္းရုိးအျပင္ဘက္ကို ပစ္ထုတ္လုိက္တယ္။ အဲဒီအခါက်မွပဲ သူရဲႀကီး၀င္ပူးတာ ေပ်ာက္သြားေတာ့တယ္။

သူ႕ပေထြးလည္း ေမာပန္းၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဦးဇင္းကေတာ့ တစ္ညလုံးအိပ္မေပ်ာ္ဘဲ အိမ္ေခါင္းရင္းက အေကာင္မဲမဲႀကီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတာကို နားေထာင္ၿပီး အိပ္ယာထဲမွာ မွိန္းေနလုိက္တယ္။ မနက္ေလးနာရီထုိးေလာက္ႀကေတာ့ က်ဳံေပ်ာ္ျပန္ဖုိ႔ သူ႕ညီကုိ သေဘၤာဆိပ္ကို လုိက္ပုိ႔ခုိင္းတယ္။ ဦးဇင္းစိတ္ထဲမွာေတာ့ အေကာင္းမဲမဲႀကီးက မလွမ္းမကမ္းက လုိက္လာသလုိမ်ဳိးႀကီး ခံစားေနရတယ္။ မနက္မုိးလင္းငါးနာရီေလာက္မွာ သေဘၤာဆိပ္ကေန က်ဳံေပ်ာ္ကို ျပန္လာခဲ့လုိက္တယ္။

(ေအာ္…ငါတုိ႔လည္း တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ငါတုိ႔၏အရုိးေတြဟာ မီးၿမဳိက္ခံရမလား၊ ေၿမၿမဳပ္လုိက္ၾကမလား ႀကဳိမသိႏုိင္ပါလား…ဆုိၿပီး သရဲအေၾကာင္းကို ဖတ္ရင္း မရဏာႏုႆတိပြားႏုိင္ၾကပါေစ…)

" Paranormal Events Series "
=======================
သဘာဝလြန္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား

Paranormal Events Series မစတင္မွီ ရဟန္းသံဃာ မရွိေသာ အရပ္၀ယ္၌ တေစၦ သရဲ ဖုတ္ ၿပိတၱာ မွင္စာ စတဲ႔ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြက ၀င္ပူး ေႏွာက္ယွက္ၿပီး၊ ေၿခာက္လွန္႔တာ ခံေနရၿပီ ဆိုရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာေလးကို စတင္ မိတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ ...

========================

တေစၦ သရဲ ဖုတ္ ၿပိတၱာ မွင္စာ စတဲ႔ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြက ၀င္ပူး ေႏွာက္ယွက္ၿပီး၊ ေၿခာက္လွန္႔တာ ခံေနရၿပီ ဆိုရင္ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ကေလးေတြကိုသာ ၀င္ပူးႀကပါတယ္၊ တကယ္လုိ႔မ်ား အဲလို အႏၱရာယ္ ႀကဳံခဲ႔ရလို႔ ရဟန္းသံဃာ မရွိတဲ႔ အရပ္မွာ ဆို ဘယ္လို ေၿဖရွင္းရမလဲ တဲ႔။

တကယ္ သိသင္႔တဲ႔ ေမးခြန္း၊ လိုအပ္ေနတဲ႔ ေမးခြန္းေလးမို႕ စာေရးသူက ခ်က္ခ်င္းပဲ အေၿဖေပးခဲ႔ပါတယ္။ အမွန္က အမ်ားစု မိန္းကေလးေတြ ကေလးေတြ ရဲ႕ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ ဆိုတဲ႔ နွလုံးသားက နဳနယ္တဲ႔ အတြက္ ပရေလာက က ၀ိဥာဏ္ေတြက ၀င္ပူးရတာ လြယ္ကူတဲ႔ အေႀကာင္းကို စာေရးသူရဲ႕ မေ၀ေၿပာၿပေသာ ဥစၥာေစာင္႔ ကမၻာ ပိုစ္႔မွာ က်ယ္က်ယ္ၿပန္႔ၿပန္႔ ေရးထားတာရွိပါတယ္။ အထူးသၿဖင္႔ ၀မ္းနည္းေနခ်ိန္၊ စိတ္အားငယ္ေနခ်ိန္မ်ားမွာ ၀င္ပူးရတာ လြယ္ကူပါသတဲ႔။

တစ္ဆက္ထည္း ဗုဒၶဘာသာမွ မဟုတ္ပဲ ဘာသာတရား အားလုံးမွာ အခုလို ၀င္ေရာက္ပူးတာ ေႏွာက္ယွက္တာေတြ ရွိေနႀကပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ တၿခားဘာသာေတြမွာေတာ႔ နည္းလမ္းကို မသိႀကပဲ အဆင္ေၿပသလို သူတို႔ စိတ္ကူးဥာဏ္ေတြနဲ႔ သာ ေၿဖရွင္းေနႀကရပါတယ္။

နည္းလမ္း အေနနဲ အနဳနည္း အႀကမ္းနည္း ဆိုၿပီး ၂ မ်ိဳးသုံးနုိင္ ပါတယ္၊ ယခု သာသနာမွာ ရဟန္းသံဃာမ်ား သုံးေနႀကတာ ၂ မ်ိဳးလုံး သင္႔ေလ်ာ္သလို သုံးေနႀကဆဲပါ။ ပထမ နည္းအေနနဲ႔ ေမတၱာပို႔ၿပီး ကုသုိလ္အဖို႔ အမွ်ေပးေ၀ ရပါမယ္၊ သင္႔ေတာ္၇ာ ဘုံ႒ာန ကို လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ သြားႀကပါ ဆုိၿပီး ေမတၱာရပ္ခံ ရပါမည္။
ႀကမ္းဖက္လို႔ မရပါဘူး၊

သိထားရမွာက သူတို႔ ၀င္ပူးတာ က ေပ်ာ္ခ်င္လို႔ က်ီစယ္တဲ႔ အေနနဲ႔႕ ၀င္ပူးတာ ရွိသလို အစာငတ္ၿပီး စားခ်င္လြန္းလို႔ ၀င္ပူးတာလဲ ရွိပါတယ္။ က်ီစယ္တာမ်ိဳးက တႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ ေလာက္သာ ၿဖစ္ေလ႔ရွိၿပီး အစာ ေတာင္းတာ ဆုိရင္ေတာ႔ ခဏတိုင္း ၀င္ပူးေလ႕ရွိ္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင္႔ အစာေတာင္းတာမ်ိဳး မႀကာခဏ ႀကဳံေနရၿပီ ဆုိရင္ေတာ႔ အႀကမ္းနည္းကိုပဲ သုံးပါ။
ဒီလို ေမတၱာပို႔ၿပီး အနဳနည္းနဲ႔ မရရင္ေတာ႔ အႀကမ္းနည္း သုံးနုိင္ပါတယ္။

နည္းလမ္းအေနနဲ႔ ရတနသုတ္၊ အာဋာနာဋိယသုတ္၊ မဟာသမယသုတ္ နဲ႔ ပ႒ာန္းပစၥယနိေဒၵသ ေတြကို ေန႔တုိင္း အခ်ိန္မွန္ ရြတ္ဖတ္ေပးေနရင္ တန္ခိုးႀကီးတဲ႔ နတ္ ၿဗဟၼာေတြက လာေရာက္ နာယူႀကတာမို႔ ဘုန္းကံမရွိတဲဲ႔ ေအာက္တန္းစားနတ္ေတြ ပရေလာကက မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ အားလုံး မေနနိုင္ပဲ အေ၀းကို ထြက္ေၿပးႀကရပါတယ္၊
သံဃာေတာ္ေတြ ကေတာ႔ ပရိတ္ရြတ္ ပဗၺာဇနိယ ကမၼ၀ါစာ ဖတ္ေပးၿပီး လက္ရွိအရပ္မွာ မေနနိုုင္ေအာင္ ႏွင္ထုတ္ႀကရုိး ထုံးစံ ရွိပါတယ္။

ဗဟုႆုတ အတြက္ သံဃာေတာ္တို႔၏ အမိန္႔ေတာ္ ၿပန္တမ္း -

ဥပမာ - ဒီအိမ္ ( ဒီအရပ္ ) မွာ ေနထိုင္ႀကတဲ႔ သူေတြဟာ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေနသူေတြ အမွန္စင္စစ္ ၿဖစ္ပါတယ္၊ ဒီ မွန္ကန္တဲ႔ သစၥာစကားေႀကာင္႔ လူကို မူးေအာင္ ေ၀ေအာင္ နွလုံးတုန္ေအာင္ ၿပဳလုပ္ေနေသာ တေစၦ သရဲ သင္းကြဲၿပိတၱာ၊ ေၿမဘုတ္ဘီလူး၊ စုန္း ကေ၀ မွင္စာ စေသာ ပရေလာကမွ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔ သည္ မိမိတို႔နွင္႔ သင္႔ေလ်ာ္ရာ ေနရာ႒ာန သို႔ သြားႀကပါကုန္၊ ဤ အိမ္သူ အိမ္သားတို႔အား မေနွာက္ယွက္ႀကပါကုန္လင္႔၊ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါး၏ အမိန္႔ေတာ္ -

လူသားေတြ အေနနဲ႔ အမိန္႔ေတာ္ ၿပန္တမ္း ကို လုပ္လို႔ ရနိုင္ေပမယ္႔ ၿဖစ္နုိင္ရင္ ေရွာင္က်ဥ္တာက ေကာင္းပါတယ္၊ တကယ္လို႔ ကိုယ္႔ကံႀကမၼာက နိမ္႔က်ေနရင္ အညိဳးထားတဲ႔ ပရေလာကသားေတြက အသက္အႏၱရာယ္ ေပးတတ္ပါတယ္၊ ကိုယ္က ကံေကာင္းေနၿပန္ရင္လဲ ကိုယ္႔နဲ႔ စပ္ဆုိင္သူ ညီအကို ေမာင္နွမ မိဘ ေသြးသားေတာ္စပ္သူ အားလုံးထဲက ကံနိမ္႔သူ ကို ရန္ရွာတတ္ႀကပါတယ္။ အနည္းဆုံးကိုယ္႔ကို ကိုယ္ စိတ္ ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲေစခ်င္ေနႀကပါတယ္။

ပရိတ္ရြတ္တာနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ၿမန္မာၿပည္မွာ တုံးက ေက်ာင္းထိုင္ကာစ သူငယ္ခ်င္း ဘုန္းႀကီးေလးတပါးရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံကို ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္၊ ရြာတရြာမွာ ဦးဇင္းေလးတပါး ေက်ာင္းထိုင္တာက မႀကာေသးဘူး၊ တေန႔ေတာ႔ ၇ ႏွစ္ေလာက္ ကိုရင္ငယ္ေလးတပါး ရူးသလိုလို နွမ္းသလိုလို ၿဖစ္ၿပီး အၿခားကိုရင္ေတြကို နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ဆဲဆုိ ေနတာ ဘယ္လိုမွ ေၿဖာင္းၿဖလို႔ မရတဲ႔ အေၿခအေနေပါ႔၊ ပါးစပ္ကလဲ သြားရည္ေတြ ယိုစီးက်ေနတယ္၊

ေနာက္ဆုံး ဘုန္းႀကိးေလးကလဲ ႀကံရာမရတဲ႔ အဆုံး - -- ကဲ လာႀက စမ္း၊ ေက်ာင္းသား ကိုရင္ေတြ အားလုံး၊ ဒီကိုရင္ငယ္ကို ၀ိုင္းရံၿပီး ထုိင္ေနႀက၊ ၿပိးတာနဲ႔ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ အကုန္ရြတ္ႀကကြာ၊
ဆိုၿပီး ကိုယ္တိုင္လဲ ၀င္ထိုင္ ရြတ္လိုက္တယ္၊

ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ - ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသားေတြ ကိုရင္ေတြ ဆိုတာကလဲ ဘုရားရွိခိုးတုိင္း ရြတ္ေနႀက ဆိုေတာ႔ အားရပါးရ ရြတ္လို္က္ႀကတာ အစ ပထမ မဂၤလသုတ္ေလာက္ ေတာ႔ မသိသာေသးဘူး၊ ရတနသုတ္လဲ ေရာက္ေရာ ၀င္ပူးခံေနရတဲ႔ ကိုရင္ငယ္ေလးက ရွဴးရွဲ ရွဳးရွဲ ၿဖစ္ေနၿပီ၊ အေၿခအေနက နည္းနည္း ထူးၿခားလာတယ္ေၿပာရမယ္။ ေနရ ထုိင္ရတာ ခက္ခဲေနပုံပါပဲ၊

အာဋာနာဋိယ သုတ္လဲ ေရာက္ေရာ - - အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ၿပီး -
မရြတ္ပါနဲ႔ေတာ႔ - ထြက္သြားပါ႔မယ္၊ ေနာက္ မေနွာက္ယွက္ေတာ႔ပါဘူး - တဲ႔။
ဒါနဲ႔ ကိုရင္ေတြလဲ အလန္႔တႀကား ရပ္လိုက္တယ္ - -

သူငယ္ခ်င္း ေက်ာင္းဘုန္းႀကီးေလးက -
ေအး မင္း ဘယ္သူလဲ အမွန္အတိုင္းေၿပာပါ - ဆိုေတာ႔ တပည္႔ေတာ္က ဒီေက်ာင္း၀ိုင္းထဲက မန္းက်ည္းပင္မွာေနတဲ႔ ရုကၡစိုးပါ၊ တဲ႔ ၊

ငါ႔ေက်ာင္းမွာ ေနၿပီး ဘာေႀကာင္႔ ကိုရင္ေလးကို လုပ္ရတာလဲ - -
သူက ဒီ မန္က်ည္းပင္ကုိ ေလးခြ နဲ႔ ပစ္လိုက္လို႔ တပည္႔ေတာ္ ကေလးတေယာက္ ၀မ္းဗိုက္ကို မွန္ၿပီး ဒဏ္ရာ ရသြားပါတယ္ တဲ႔ ၊

ေလးခြ ဆိုသည္မွာ ( အညာေဒသမွာေတာ႔ ဘတ္ခြ လို႔ ေခၚပါတယ္၊ စာဖတ္သူမ်ား ၿမင္ဘူးႀကမယ္ ထင္တယ္၊ သစ္သားနဲ႔ သားေရပင္ ကို အသုံးၿပဳၿပီး ေလာက္စာလုံး ထည္႔ ပစ္ရတာမ်ိဳးပါ ၊ အခန္႔မသင္႔ရင္ လူကို ေတာင္ ေသေစနိုင္ပါတယ္ )
ဒါေႀကာင္႔ သူ႔ကိုလဲ ကလဲ႔စားေခ်ပါရေစ ဆိုၿပီး ေလ်ာက္ထားတယ္၊

ေအာင္မာ - အဲဒီ ကိုရင္ေလးက ငါ႔ တပည္႔ ဆိုေတာ႔ ငါ႔ရဲ႕ သားသမီးပဲ၊ ဒါေႀကာင္႔ ငါက မေပးနိုင္ဘူး၊ ခြင္႔လဲ မၿပဳနိုင္ဘူး၊ မင္းကိုသာ အခုလို ေနာင္မွာ လုပ္ေနအုံးမယ္ ဆုိရင္ ငါ႔ေက်ာင္း၀င္းထဲ မေနခိုင္းပဲ ႏွင္ထုတ္ရလိမ္႔မယ္၊ ႀကိဳက္တဲ႔ ေနရာသာ သြားေနေပေတာ႔ -

တင္ပါ႔ ေနာင္ မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး ဘုရား၊ ေရွာင္က်ဥ္ပါ႔မယ္ တဲ႔။
ကဲ ဒါကေတာ႔ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ၿခင္း အက်ိဳးေက်းဇူးေလးပါ၊ ဒီေလာက္ဆုိ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ ၿပည္႔စုံလုံေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ ရဟန္းသံဃာ မရွိတဲ႔ အရပ္မွာလည္း ကိုယ္႔ဥာဏ္ကို လႊာၿပီး အသုံးခ်တတ္ႀကပါေစ - လို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။